'NCREDIBILI
STORIA
Mentri
cummari Lia scinniva jusu
di
sutta la scala, d’un pirtusu,
vitti
sgriddari e fari com’un pazzu
un
“cosa” di culuri cannavazzu.
Spincì
li vuci, la criatura
Mentri
'dd’armali
sbattìa a li mura,
parìa
scantatu, scantatu a morti
tantu
'dda
fimmina gridava forti.
Curreru
li vicini a dari aiutu,
la
sciannirisa e Turiddu lu Mutu
lu
ziu Ciccinu lassà di zappari nnill’ortu,
cridennu
ca cci fussi quarchi mortu.
E
la truvaru jittata a 'n’agnuni,
modda
com’un craculuni:
vitti
li genti e s’avarà di latu,
sbarrannu
tutta l’acqua di lu catu…
-
Cummari Lia, parlati, chi cc’è?
-
Chi vi successi?, pi carità...
-
Prestu purtati 'ssu
bucaleddu…
-
Talé ch’è giarna, pari un pircocu!
O
porcu cani, ma 'sà
chi vitti?!
L’acqua
e l’acitu!, chiamati a Pitrinu
ca
la mittemmu nti lu littinu! -
Tutti
acchianaru nti 'dda
scalidda,
tutti
purtannula sutta l’ascidda.
Rivinni
finarmenti la signura
e,
quannu spiduglià’ 'dda
lingua dura,
chiancennu
e arridennu pi lu troppu scantu,
dissi
c’avìa vistu un surci “tantu”.
'Stu fattu firrià pi lu
paisi,
ca
nun foru né jorna né misi,
e
ogni vota chi era cuntatu,
d’un
cristianu a 'n’atru,
spirdatu,
¢ddu surci
addivintava cchiù grossu
e
cchiù arrabbiatu:
arrivà
a don Fifiddu
ca
era quantu la testa d’un picciliddu:
cchiù
grossu 'un
si lu pottiru 'mmintari,
mancu
lu populu miraculi po’ fari!
La
sira ddoppu, armati di vastuna,
tri
curaggiusi circaru l’agnuna
p’ammazzari
a 'ddu
mostru cu la cuda.
Ma
'un
truvaru né surci né corna di vo’,
cci
criditi?
Era
sulu un purcidduzzu di Sant’Antò
chi
s’avìa 'mpurrazzatu
sutta li maduna
facennucci
truvari tri miliuna
c’addivintaru
cincu, deci, quinnici,
vinti
e ppo’ trenta
pi
la genti chi s’ammenta,
chiacchiariannu
pi la via
p’un
muriri di lagnusìa…