'NCREDIBILI STORIA

 

Mentri cummari Lia scinniva jusu

di sutta la scala, d’un pirtusu,

vitti sgriddari e fari com’un pazzu

un “cosa” di culuri cannavazzu.

 

Spincì li vuci, la criatura

Mentri 'dd’armali sbattìa a li mura,

parìa scantatu, scantatu a morti

tantu 'dda fimmina gridava forti.

 

Curreru li vicini a dari aiutu,

la sciannirisa e Turiddu lu Mutu

lu ziu Ciccinu lassà di zappari nnill’ortu,

cridennu ca cci fussi quarchi mortu.

 

E la truvaru jittata a 'n’agnuni,

modda com’un craculuni:

vitti li genti e s’avarà di latu,

sbarrannu tutta l’acqua di lu catu…

 

- Cummari Lia, parlati, chi cc’è?

- Chi vi successi?, pi carità...

- Prestu purtati 'ssu bucaleddu…

- Talé ch’è giarna, pari un pircocu!

O porcu cani, ma 'sà chi vitti?!

L’acqua e l’acitu!, chiamati a Pitrinu

ca la mittemmu nti lu littinu! -

 

Tutti acchianaru nti 'dda scalidda,

tutti purtannula sutta l’ascidda.

 

Rivinni finarmenti la signura

e, quannu spiduglià’ 'dda lingua dura,

chiancennu e arridennu pi lu troppu scantu,

dissi c’avìa vistu un surci “tantu”.

 

'Stu fattu firrià pi lu paisi,

ca nun foru né jorna né misi,

e ogni vota chi era cuntatu,

d’un cristianu a 'n’atru, spirdatu,

¢ddu surci addivintava cchiù grossu

e cchiù arrabbiatu:

arrivà a don Fifiddu

ca era quantu la testa d’un picciliddu:

cchiù grossu 'un si lu pottiru 'mmintari,

mancu lu populu miraculi po’ fari!

 

La sira ddoppu, armati di vastuna,

tri curaggiusi circaru l’agnuna

p’ammazzari a 'ddu mostru cu la cuda.

 

Ma 'un truvaru né surci né corna di vo’,

cci criditi?

Era sulu un purcidduzzu di Sant’Antò

chi s’avìa 'mpurrazzatu sutta li maduna

facennucci truvari tri miliuna

c’addivintaru cincu, deci, quinnici,

vinti e ppo’ trenta

pi la genti chi s’ammenta,

chiacchiariannu pi la via

p’un muriri di lagnusìa…

                               INDIETRO