Stacjonowali w Kraśniku. Urzędowianie uważali ich
za swoje wojsko. Ćwiczyli na urzędowskich polach, brali udział w urzędowskich
uroczystościach. Iluż młodych chłopców marzyło żeby zostać ułanem w Kraśniku.
Wielu z nich te marzenia się spełniły.
24 Pułk Ułanów imienia hetmana wielkiego koronnego
Stanisława Żółkiewskiego, bo taką nazwę przyjął po 1940 roku na Zachodzie
powstał z 214 Pułku Ułanów armii ochotniczej i ochotniczych oddziałów jazdy
lwowskiej w 1920 roku.
W wojnie 1939 Toku wchodził w skład 10 Brygady
Kawalerii Zmotoryzowanej pod dowództwem płk dypl. piechoty Stanisława Maczka.
Dowódcą pułku był płk dypl. Kazimierz Dworak. Brygada należała do Armii „Kraków”
i w jej składzie walczyła już 1 i 2 września w rejonie Jordanowa i Chabówki i w
ustawicznych walkach z napierającym wielokrotnie silniejszym XXII niemieckim
Korpusem Pancernym opóźniała jego działania na linii do Jarosławia. 15-go
września uderzyła spod Żółkwi na Lwów, gdzie stoczyła trzydniowy bój. 18-go
września na rozkaz Naczelnego Wodza Brygada a z nią 24 Pułk Ułanów odeszła ze
sztandarem na Węgry, stamtąd do Francji, gdzie została odtworzona jako jedyna
wielka jednostka Armii Polskiej. Pułk walczył zwycięsko od 15 do 17 lipca 1940
roku pod Montbard. Po klęsce Francji 24 Pułk Ułanów dostał się do Anglii, gdzie
wszedł w skład 1 Dywizji Pancernej, brał udział w inwazji na Kontynent. Walczył
we Francji, Belgii, Holandii i Niemczech, gdzie w maju 1945 roku zajął
Wilhelmshaven. Rozkazem ze stycznia 1941 roku żołnierze mieli przywileje
noszenia lewego naramiennika czarnego i czarnego sznura, jako wyróżnienie za
kampanię wrześniową.
Świętem pułkowym był 6 lipca - data sformowania
pułku w 1920 roku. Każdego roku w tym dniu przed pomnikiem Poległych wzniesionym
przez społeczeństwo Kraśnika są zapalane znicze.
W Londynie istnieje Kolo Pułkowe 24 Pułku Ułanów,
którego staraniem wydano 450 stronicowy „Zarys historii Pułku” w 1976 roku.
(opracowano na podstawie Cezary Leżeński „Zostały
tylko ślady podków” - Książka i Wiedza, Warszawa 1984).
W wojnie 1939 Toku wchodził w skład 10 Brygady
Kawalerii Zmotoryzowanej pod dowództwem płk dypl. piechoty Stanisława Maczka.
Dowódcą pułku był płk dypl. Kazimierz Dworak. Brygada należała do Armii „Kraków”
i w jej składzie walczyła już 1 i 2 września w rejonie Jordanowa i Chabówki i w
ustawicznych walkach z napierającym wielokrotnie silniejszym XXII niemieckim
Korpusem Pancernym opóźniała jego działania na linii do Jarosławia. 15-go
września uderzyła spod Żółkwi na Lwów, gdzie stoczyła trzydniowy bój. 18-go
września na rozkaz Naczelnego Wodza Brygada a z nią 24 Pułk Ułanów odeszła ze
sztandarem na Węgry, stamtąd do Francji, gdzie została odtworzona jako jedyna
wielka jednostka Armii Polskiej. Pułk walczył zwycięsko od 15 do 17 lipca 1940
roku pod Montbard. Po klęsce Francji 24 Pułk Ułanów dostał się do Anglii, gdzie
wszedł w skład 1 Dywizji Pancernej, brał udział w inwazji na Kontynent. Walczył
we Francji, Belgii, Holandii i Niemczech, gdzie w maju 1945 roku zajął
Wilhelmshaven. Rozkazem ze stycznia 1941 roku żołnierze mieli przywileje
noszenia lewego naramiennika czarnego i czarnego sznura, jako wyróżnienie za
kampanię wrześniową.
Świętem pułkowym był 6 lipca - data sformowania
pułku w 1920 roku. Każdego roku w tym dniu przed pomnikiem Poległych wzniesionym
przez społeczeństwo Kraśnika są zapalane znicze.
W Londynie istnieje Kolo Pułkowe 24 Pułku Ułanów,
którego staraniem wydano 450 stronicowy „Zarys historii Pułku” w 1976 roku.
(opracowano na podstawie Cezary Leżeński „Zostały
tylko ślady podków” - Książka i Wiedza, Warszawa 1984).