LA BIDDINA, LA GIURANA E LU  MUSCHIGLIUNI

 

La biddina fu chiamata 'n tribunali

pi rispunniri di li so’ misfatti

cu l’accusava era  'na giurana

ca cci gridava: - Foddi, nimica e criminali.

 

Sbattì lu martidduzzu lu judici Vurpuni

ca ni sti custioni era un puzzu di scienza,

cussì si potti grapiri l’udienza.

 

- Di cchi è 'ncurpata la 'gnura Biddina?

- dissi, mittennusi la manu a la cuscienza -,

 cuntatimi tuttu senza riticenza:

s’av’a finiri prima di matina!

 

Saidà ncapu la giurana

ca di l’arrabbij era china china:

-'Sta pazza numinata la biddina,

davanti a tutti li nazzioni di l’armali,

accusu d’aviri, di li tempi antichi,

'ncuitatu a morti la razza mia!

 

Si  unchià la panza e ppò cuntinuà:

- Quantu suruzzi e figli s’à manciatu,

ca senza funnu à parutu stu scursuni,

e cchi eranu, muschigliuni?

 

Lu longu sirpenti taliava ¢nnulenti,

'ncudduriatu a sazizza,

s’ammucciava li denti

e si sintiva accusatu 'ngiustamenti.

 

- Chi aviti a diri a vostra discusa? –

dumannà lu judici a la 'mputata,

- gravi su’ li cosi di cchi siti accusata!

- Parlati puru,'gnura biddina….

 

Chidda, sciusciannu,’ncumincià: 

- Di lu tempu di la Criazioni

cu li giurani ammu fattu sempri  culazioni…,                       

ma lu discursu nun lu potti continuari

ca 'n tribunali si fici troppu cunfusioni:

cu ragliava di ccà, cu miauliava di ddà,

cu friscava e cu abbaiava,

e ogni prisenti vulia diri la so’.

 

'Mmezzu tutti ddi vuci d’armali,

senza chi nuddu si l’aspittava,

si sintì un gridu strazianti

c’avissi 'nsurdutu a 'n’elefanti:

- O giuranazza, nimica e criminali,

tu 'ncurpi la biddina di manciari,

e quannu manci tu, vuccazza ‘ranni,

nni fa’ carizzi a natri muschigliuna?

 

‘Ddu populu ristà senza paroli

e ognunu riflittì

ca pi nicissità la vita è dura,

ca cu mancia è manciatu,

ca nni 'sti cosi 'un servi l’avvocatu.

 

Lu muschigliuni era veru 'ncazzatu,

comu ‘ncazzata era la giurana

e tutti du’ si facianu raggiuni,

ma nun si vinni a 'na cunclusioni.

 

Lu dirittu di l’omini

'un po’ canciari tutta la liggi universali,

perciò, prima d’ogni sintenza,

p’un fari mala figura,

pigliammu canuscenza

di natri e di natura!

                                          INDIETRO                                       SUCCESSIVA