GLOSSARIUM DE RE METRICA GRAECA ET LATINA

A -- B -- C -- D -- E -- F -- G -- H -- I -- J -- K -- L -- M -- N -- O -- P -- Q -- R -- S -- T -- U -- V -- W -- X -- Y -- Z

L

Laconicum metrum dicitur 4m an^ (aristophanius) cum s in V sede.
Lebuini

1.rhythmici sunt versus, qui ab initio ad finem leguntur
2.metrici autem si a fine ad initium:
Lebuine, confessorum
regna scandis ardua,
linquens orbem, validorum
tu pandis miracula.
............. miracula pandis;
tu morum portasti
plenum cor validorum,
orbem linquens ardua
scandis regna polorum,
qui flos praecellens
confessorum, Lebuine.

Lekythion dicitur quoque euripideus.
Leonini versus dicuntur qui similiter desinent:

Frater Gilbertus, minor ordine, laude refertus,
Caelica quaesivit, pedibus terrestria trivit;
Christo servivit, qui totum scibile scivit.

Lesbici versus spectant Aeolica carmina.

Lex - zeu=gma - pons.
Plurimae creatae sunt leges, quae quantitatem vel verba in versu spectant, ab suis inventoribus nuncupatae. Potiores sunt:

Lex anapaesti incisi,

Lex Barrett,

Lex Bentley-Luchs,

Lex III bicipitis,

Lex Fränkel,

Lex Gisecke,

Lex Havet,

Lex Hermann -iana,

Lex Hilberg,

Lex Jachmann,

Lex Knox,

Lex Maas,

Lex Marx,

Lex Meineke,

Lex Meyer,

Lex Morelli,

Lex Naeke, Pons bucolicus,

Lex Perrotta,

Lex Porson,

Lex Ritschl,

Lex Rupprecht,

Lex Tiedke et Meyer,

Lex Verner,
Lex Weil,

Lex Wernicke,

Lex Wifstrand,

Lex Wilamowitz-Knox,

Lex Zuntz.
Lexis seu elocutio est summa virtutum ad dicendum, quae apud Aristotelem esse potest
dieiremh/nh seu fracta et
katestrammh/nh seu vinculata.
Licentia poetica est correptio quantitatis prout necessitas versus requirit: e.c. apud Homerum
sequentia v v v vel v - - v
aptatur hexametro:
a)podi/wmai ex v v fit - v v, kuaneoj
ex v v v v fit -v v ;
o)/noma fit ou)/noma,
geno/menoj fit geino/menoj,
u(pe\r a(/la fit u/pei\r a(/la,
e)n fit ei)n.
Linguistica

generalis theoretice pervestìgat notas communes sermonis verbalis,
descriptiva autem vel applicata inquirit de notis peculiaribus sermonis, classici vel coaevi.
Cum sit sermo de sermone vocatur metasermo [it. metalinguaggio].
Lingua est sermo abstractus,
verbum est vox concreta.
Idiolectum est concreta personalis electio circa modum exprimendi et aliud est ac stilus, quo significatur systema expressivum, quod denotat auctorem.

Litotes est attenuatio seu imminutio sensus, quae fit per grandia verba opposita veritati rerum:
Militi illi non est cor leonis.
Loci communes - koinoi\ to/poi - sunt innumerae categoriae sermonis, quae fere semper de omnibus dicuntur quasque omnes noverunt: quis, quid, quibus auxiliis, ubi, cur, quomodo, quando.
Logaoedici - logaoidika/ = sermo + cantus - versus asymmetricum rhythmum habent:
da et an in eodem membro cum tr et ia comitantur vel in serie tr / ia inseritur da [as, sapph, alc].
Dain et alii logaoedicum silentio tradendum esse putant (O.m. p.832ss).
Ibyc est 4mlog^;
Praxill est 5mlog.
Longa - sullabh\ makra/ - in metrica est mora duorum temporum, in musica semiminima h.
Ludi Olympici a lyricis choralibus potissimum extolluntur.
Zeus, deus Olympiae, nuntiis missis Graecis urbibus, et pace cunctis imposita, ludis praeerat, qui in hebdomada certabantur

a) pedibus,
b) saltu, pondere, discobolo, iaculo, cursu, pugna,
c) caestu, bello,
d) pueris,
e) equis.

Longum - In metrica vocandum est longum elementum, non autem syllaba longa, quia elementa sunt partes versuum, non sunt partes verborum: longum enim saepe solvitur in duo brevia, sed syllaba longa non potest scindi in duas beves.
Ludi scaenici e contra sunt fictae fabulae, apud Latinos recensiores quam apud Graecos, creati medio s.IV more Etruscorum ad iram deorum placandam.
Genera potiora sunt

satyrae, fabulae palliatae (personae pallio utebantur = fortasse crepidatae), togatae (tabernariae vel trabeatae quoque appellatae), praetextae, mimus (fabula riciniata), quorum metra varia sunt et incerta.
Ludiones seu istriones appellati sunt qui in theatris agebant.
Ludus verborum est immutatio vocis: sw=ma-sh=ma, AVE-EVA.

Lyrica - lu/ra - antiqui carmina dixerunt, quae ad lyrae vel similis instrumenti (magadis, kitharis, barbiton, phorminx) sonum canebantur vel dicebantur, atque distinxit in monodica et choralia prout a singulis vel a choro dicerentur.

Poetae, genere spectato, dicuntur elegiaci, gnomici, iambographi, melici monodici et melici chorales, alexandrini.
Lyrica oratio soluta exhibet magis elementa semantica quam metrica: etenim concinne nititur dicere quae carmina imaginibus et selectis verbis, altera suavitatem consequitur clausolis, altera versibus harmoniam.
Non tamen nuda forma attenditur sed etiam res, quia est nexus inter formam et argumentum et versificatio non operatur independenter a significatione.
Scansio potest esse elementum fundamentale ad intellegendum poeticum carmen, eo modo quo musica saepe extollit optimam sententiam.
Lingua poetica, natura sua, magis seligit formas contrarias sermoni coaevo, cum sit quidpiam significans per se in quantum est id quod est non autem in quantum refertur ad res vel argumenta externa.

METRA LYRICA innumera sunt, latina tamen simpliciora Graecis.
Quorum principes poetae habentur:
Catullus, Horatius, Martialis, Seneca tragicus.
Una cum ia, tr, da, an, adhibentur gl, ph, as, fal, scazontes, str s et al. Rari sunt io (Or. C. III 12) et galliambi.
Pronuntiatus vulgaris eicitur, legesque rigidiores moderantur caesuras, elisiones et synaphiam inter versus.

Ia et tr versus in lyricis carminibus (praeter trimetra Publili Syri et Phaedri emendatiores sunt ac in comoedia cum dipodiis innitantur
x - v - et - v - x (quae sunt metra); solutiones quoque rariores (Seneca in ia magis frequenter quam Horatius).
Dimetra et trimetra iambica, inter cetera, 11sy, as, vel kata\ sti/xon adhibentur vel in compositione strophica (Or. C. 1 7; Epod. 16).

Apud Horatium frequentiores sunt sapphicae, alcaicae, asclepiadeae, cum gl et ph, legibusque strictioribus, ut epitrito - v - - pro Graeco ditrocheo - v - v.

METRA LYRICA IN CARMINIBVS MONODICIS ET CHORALIBVS
Metra lyrica iterant polyschema sive simplicem iambicum, vel dactylicum, vel trochaicum, sive complexum choriambicum, vel gliconeum, vel commixtum multis colis in membro et in versu, ut sunt dicolon archilocheum et dactylo-epitrita, innixa membris diversis.
Metra praecipua lyricorum sunt ergo:

1) Iambi, quorum solutio tribrachys et dactylus fit, raro autem anapaestus;
syncopes saepe metrum iambicum choriambum reddit, quod vocatur anaclasis choriambica.

2) Trochaei magis in partibus lyricis comoediae quam tragoediae inveniuntur;
dimeter catalecticus in partheniis Alcmanis potissimum invenitur; dicitur lecythion quia in forma resoluta schema habet: ` v v v v ` v ` ut in membro:
lhku/qion a)pw/lesen (Ar., Ran. 1208ss ).
3) Cretici in comoedia (cf Ar. Eq. 304-10) cum paeone primo miscentur, qui creticus est cum longo resoluto, iuxta schema:
paeon I. ` v v v ; paeon IV. v v v ` .
4) Anapaesti lyrici seu «threnodici» inveniuntur potissimum in carminibus funereis;
plurimi sunt paroemiaci;
longa vincunt cum saepe omittatur diaeresis inter metra.
5) Dactyli interdum inveniuntur in hexametris kata\ sti/xon (cf epitalami Saffo, frr. 104 ss., Soph. Trach 1010-4: Ar. Ran. 1528-33);
a comicis poetis adhibentur in parodiis.
Spondei pro dactylis non raro adhibentur.
Alcmanes et Anacreon carmina et strophas tetrametris creaverunt.
Sophocles his utitur cum aliis metris (El. 124-36).
Pentametri et dimetri (adonii) necnon cola catalectica quoque usitata sunt.
Eschilus serie dactylica continua utitur (Pers. 852-907; Ag. 104-21; Sof. OT 151- 8; Eur. Phoen. 784-800).
Dactylos iambis miscent Archilochus (fr. 104) et Euripides (Hipp. 1120-30);
dactylos trochaeis miscent Euripides (Cyc. 608-23), Aristophanes (Lys. 1279-90 et Eccl. 1168ss).
Metra dactylica eolica vel lesbica (Saffo et Alcaeus) primum pedem habent liberum vel bisyllabum cum clausula cretica: v v ` v v ` v v ` v v ` v .
Ibiceus ` v v ` v v - v - fortasse est 4pda-tr^ (Ib. fr. 6, 1-3, ante 4pdactylicas), quae in tragedia et comoedia probabiliter nonnisi gl habenda cum basi dactylica.
Trimeter dactylicus catalecticus et acatalecticus saepe inest sistematibus dactylicis, et altera pars fit dactylo-epitritorum.

6) Dactyli-epitriti ( ` v - - , ratio 3: 4) a Stesichoro a Pindaro et Bacchilide adibentur, necnon a tragicis et comicis;
eiusmodi sunt cola: iambelegum, encomiologicum ` v v ` v v ` | x ` v - -, fortasse praxilleum ` v v ` v v ` v v ` v - - , archebuleum.
7) Dochmi (it. sghembo) v - - v - vel v - - v - v inveniuntur in lamentationibus agitatis (Esch. Sept. 78-180).
Primum et quartum elementum possunt produci - - - - - (Eur. Hec. 182, 190, 193).
Dochmii sociantur saepe cum iambis, anapaestis, creticis (Esch. Ag. 1156-66; PV 574-88, Eur. Ione 1445-67).
Hypodocmius seu docmius anaclasticus invertit prima duo elementa - v - v - (Sof. OT 1208-10; Eur. Or. 992-4).
8) Glyconei primum apud lyricos inveniuntur.
Catalectici glyconei dicuntur pherecratei (Esch. Sept. 295-300).
Tribrachys (trocheus solutus) rarus apud Sophoclem, frequens apud Euripidem.
Pherecrateus acephalus invenintur in Cantu Hirundinis (Carm. Pop. 32), apud Pindarum, alios poetas, et vocatur reizianum. Inveniuntur quoque: Hipponactei, phaleci, asclepiadei minores et maiores, telesillei vel glyconei acephali,
9) Dimetri choriambici duas habent formas:
- praecedit in primo vel altero membro choriambus, sequuntur iambi;
- praecedit polyschema quattuor elementorum ( ` v ` v), vel quinque quoque et sex, solutis longis, sequitur choriambus.
10) Ionici a minore v v ` - a poetis etiam forma sincopata v v - adhibentur.
Ionici a maiore - - v v Ai)oliko/n apud Sappho innumeri inveniuntur:
v - v v - - v v - - v v - v - - quoque in metro - v - -, ut est in minoribus.
Saepe apud lyricos et tragicos scansio choriambica eligitur cum basi anacrusi;
- | - v v - , ecc.

11) Dicolon archilocheum faciunt enoplium cum itifallico (Arch. fr. 107).
Interdum scanditur:
v - v v - v v - | v - v - | v - -
id est pros+2mia^ (Efest., c.15, p.47, 16).

Ionici epodici versus
Simplex est stropharum systema Archilochi, Hipponactis, Anacreontis.
Stropha complectitur duo vel tres periodos, quarum prima esse potest hexameter vel iambicus trimeter, ceterae autem beviores metra dactylica vel iambica.
Brevius colon sequens longius proprie dicebatur o( e)p%do/j [ sti/xoj].
Cola varia sunt:

` v v ` v v ` (6mda+hem vel 3mia+hem),

vel x - v - x - v - (6mda+2mia vel 6mda+2mia),

vel x - v - x - v - || - v v - v v -(6mda+[2mia+hem]),

vel - vv - vv - v v - - (6mda+4da^).

Distichus elegiacus quoque huic formae adscribendus est: 6mda+2hem,
necnon 3mia+[hem+2mia], et 3mia+ith (- v - v - -).
Proprium schema habet forma:
- vv - vv - vv - v v | - v - v - - (4da+ith)
x - v - x | - v - v - - (3pia=penthemimer+ith).
Archil. 188. 1-2:
ou)ke/q' o(mw=j qa/lleij a(palo\n xro/a: | ka/rfetai ga\r h)/dh
o)/gmoij, kakou= de\ | gh/raoj kaqairei=
189 polla\j de\ tufla\j e)gxe/luj e)de/cw.
Iambi numquam solvuntur.
Dimeter subicitur legi Porson, id est II anceps non habet longum in fine.
Hemiepes numquam contrahitur neque hiatum habet; correptio saltem primum biceps spectat.
Non est epodus sed formam eius servat Carmen Demetrae et Persephonis (Archil. 322-3), cum 2mia+lekythion ( ` v ` x ` v `):
Dh(metroj a(gnh=j kai\ Ko/rhj
th\n panh/gurin se/bwn.
Lex Porson non servatur.
Neque est epodus carmen Archil. 168-71:
x - vv - v v - - | - v vv v - - cum contractionibus et resolutionibus:
)Erasmoni/dh Xari/lae, | xrh=ma/ toi geloi=on e)re/_w, polu\ fi/ltaq' e(tai/rwn, || te/ryeai d'a)kou/wn.
Antiqui breviora cola in eadem linea ponebant licet diversi essent versus, ut in Coloniae Epodo Archilochi (fr. 196a. 9-11):
tosau=t'e)fw/nei: th\n d'e)gw\_a)ntamei[bo/mhn: 3ia || 'Amfimedou=j qu/gater, e)sqlh=j te kai\ hem||2ia ||| brevis in longo (qu/ga)ter, indicat finem periodi.
Metrici a)suna/rthta non conexa hos versus vocabant licet eos fugeret naturam non aliam esse ac periodi in separatas lineas distributi.
Lesborum peculiaria metra -Aeolica traditio ut est apud duo lyricos poetas Lesbi, Sappho et Alcaeus, videtur multis rationibus magis esse archaica quam in aliis regionibus.
Non datur resolutio longae - in duas breves v v neque contractio brevium v v in longam -¨ , ut sllabarum numerus fixus sit. Vedica carmina resonant, cum basis (duo primae syllabae) libera sit, tamquam reliquiae antiquae libertatis in pre-cadentiali parte versus.
Anceps duplex, 'aeolica basis', primam syllabam saepius longam quam brevem exhibet.
Perraro utraque est brevis, et numquam postea adhibetur.
Symbolum o o (pro x x) utitur ad declarandum utramque syllabam esse posse longam vel brevem sed utramque non posse brevem esse.
Aeolicorum carminum peculiaris est usus asymmetricorum membrorum, quae dividi nequent per pedes et metra.
Ubicumque inveniuntur generice appellantur 'aeolica' cola, quae formam habent:

x' x ` v v ` v ` glyconeum = maximum colon
x' x ` v v ` - pherecrateum = gl^
x ` v v ` v ` telesilleum = gl acephalum
x ` v v ` - reizianum = tl^
x' x ` v v ` v ` - hipponacteum = gl hypermetrum
x ` v v ` v ` - hagesichoreum = tl hypermetrum
v ` v ` - aristophaneum
` v v ` v ` dodrans
` v v ` - adoneum = d^

Alia cola sunt 2mia et 2mia^, 2mtr, lk, ith, penthemimer (pe), ionici dimetri v v - - v v - - (2io) et derivati per anaclasim anacreontici v v - v - v - - (2io+).
Glyconeum x' x ` v v ` v ` interdum per anaclasim fit - v v - v - v - (''gl) vel x x - x -vv- (gl'');
item hipponacteum x x - v v - v - - interdum fit - v v - v - v - - (''hi) vel x x - x - v v - - (hi'').
Anaclasticae formae responsionem metricam saepe ostendunt cum exemplari.

Cola adhibentur quoque ut versus, interdum bina vel terna.
Saepe generant alias formas:

1. per praefixus: x - v - (ia) vel - v - (^ia).
2. per suffixus: x - v - (ia) or v - - (ia^ ).
3. per praefixus et suffixus.
Communiores formae expansionis per dactylos et choriambos - v v ' - v v - fit bis et ter quoque iteratos:
x x - v v - v v - v v - v - gl2d
x - v v - '- v v -' v - - hag^
In versibus choriambicis expansis caesura exhibetur saepe inter choriambos:
x x - v v - | - v v - | - v v - v -, etc.

Strophae
Omnes Lesbici versus strophas distichas, tristichas, tetrastichas generant, in quibus saltem unus versus alius est ac ceteri. E.c. Sappho 94. 6-8:
ta\n d'e)/gw ta/d'a)meibo/man gl ||
cai/rois' e)/rceo ka)/meqen gl ||
me/mnais': oi)=sqa ga\r w)/j se ped/h/pomen. gld |||.
Sappho, Alceus, Anacreon lyricae monodicae structuram iteratam versuum dederunt kata\ sti/xon, item stropharum, ut in sapphica et alcaica.
Colon non aliud ac versus habetur.

Sapphica stropha habet fortasse dimetrum polyschematicum bis iteratum cui in tertio membro additur adonius v - - :
- v - x - v v - v - - || ^ia hag ||
- v - x - v v - v - - || ^ia hag ||
- v - x - v v - v | - ( x | - v v - - |||
Periodus III declarari potest ut ^ia hag | ad, sed ita non apparet ut extensio I et II.

Similiter Alcaica stropha constituitur basi et metro trochaico et membro
- v v - v - ,
quae bis iterantur; sequuntur henneasyllabus et decasyllabus:
x - v | - x - v v - v - || pe|dod ||
x - v | - x - v v - v - || pe|dod ||
x - v | - ( x | - v - ( x | - v v - v v - v - - |||
Periodus tertia ab chirographis dividebatur pos XI positionem in Sapphica et post IX in Alcaica. Cum caesura sit communis hic, Horatius legit ut quartam lineam strophae.
Versus quique sententiam claudit. E.c. Sappho 96.12-14:
a) d' e/rsa ka/la ke/xutai teqa/- ^ia gl
laisi de\ bro/da ka)/pal' a)/n- gl
qruska kai\ meli/lwtoj a)nqemw/dhj: gl ia^ |||
Peculiaria sunt alia carmina, ut Sapph. fr. 105:
oi)=on to\ gluku/malon e)reu/qetai a)/kron e)p' u)/sdwi,
a)/kron ep' a)krota/twi, lela/qonto de\ malodro/phej
Ou) ma\n e)klela/qont', a)ll'ou)k e)du/nant' e)pi/kesqai,
ubi biceps vv contrahitur -¨: oi)=on, ma/n,
correptio fit in e)reu/qetai a)/krwi,
breve est in -[dr]o/phej, contra agendi rationem reliquorum Aeolicorum carminum (cf aoristum lela/lonqo.
In poemate Aeolico huiusmodi monstra praeter contractionem inveniuntur. E.c. gl^2d in Sapphus, fr. 44.5-8:
)/Ektwr kai\ sune/tair[o]i a)/g?oi?s' e)likw/pida
Qh/baj e)c i)e/raj Plaki/aj t' a)p / [a)i+n]na/w
a)/bran )Androma/xan e)ni\ nau=sin e)p' a)/lmuron
po/nton: po/lla d' [e)li/]gmata xru/sia ka)/mmata
Scholion faciunt
11sy falecius iteratus,
colon enigmaticum v v v - - v v -, quod fortasse ad dimetrum choriambicum referri debet, per anapaestum pro iambo in initio,
- v v - v - bis.
Lyrica choralis Graecorum magis est complexa et magis numerosa genera complectitur:

1) Parthenium Alcmanis est complxum sed perspicuum:
lecytion + henoplium quater iterata
2 trimetri trochaici,
2 dimetri trochaici,
tetrameter dactylicus,
decasyllabus alcaicus (in responsione tetrameter dactylicus-catalecticus.
Hiatus et brevis in elemento longo saepe inveniuntur, non autem hyperepidesis (fr. enjambement).
2) Odes maxime complexae sunt et generatim dactylo-epitritis componuntur.
Cola constitutiva saepius formis brevioribus constituuntur:
- v - v v - et reizianis
mixtis Aeolicis colis minoribus, ut sunt monometri iambici et cretici) e cola non Aeolicis.
Raro colon iteratur, ut structura veluti musivum opus exhibeatur.

3) Cantus chorales in fabulis versus longiores exhibent, qui iterantur in serie, sed divisio metrica, id est colometria, non semel dubia manet potissimum in Aeolicis structuris.
Iter ad discendum incipit a Sappho, Alceo, Anacreonte, prosequitur ad Aristophanem et carmina dactylo-epitrita Pindari, ut perveniatur ad complexam Tragoediam.

Alcmanes
Alcmanes utitur innumeris formis dactylicis, ut sunt tetrametri acatalectici et catalectici, hexametri et huiusmodi:
( x ) -' v v -' v v -' (-);
( x ) -' v v -' v v -' v v -'
Cola communiora trochaeis et iambis dimetris utuntur, necnon ionicis, hipponacteis, pherecrateis, et huiusmodi. E.c. Louvre Partheneion, PMG 1.36-49:
36 e)/sti tij siw=n ti/sij: lk ||
37 o( d' o)/lbioj, o(/stij eu)/frwn hag ||
38 a(me/ran [di]aple/kei lk ||
39 a)/klautoj: e)gw\n d' a)ei/dw hag ||
40 )Agidw=j to\ fw=j: o(rw= F' lk ||
41 v' w(/t' a)/lion, o(/nper a(=min hag ||
42 )Agidw\ martu/retai lk ||
43 fai/nhn: e)me\ d' ou)/t' e)painh=n hag ||
44 ou)/te mwmh/sqai nin a( klenna\ xorago\j 3tr ||
45 ou)d' a(mw=j e)h=i: dokei= ga\r h)/men au)/ta 3tr ||
46 e)kpreph\j tw\j w(/per ai)/tij 2tr ||
47 e)n botoi=j sta/seien i(/ppon 2tr ||
48 pago\n a)eqlofo/ron kanaxa/poda 4da ||
49 tw=n u(popetridi/wn o)nei/rwn: ar^d |||
Finis periodi utitur brevi in longo (36), hiatu (38, 39, 45), ancipiti ante anceps, ancipiti ante breve, id est, si colon ancipiti terminatur (e.g. - v v - v v - x), et sequens ancipiti vel brevi initur, finis periodi inter ea indicatur;
animadverte in l. 40 elisionem F;
animadverte in 46 quod post v - - in trochaicis colis, finis verbi tw/j habetur fere unum cum w(/per;
animadverte in 48 quod dactylicus tetrameter acatalecticus non potest habere finem periodi cum nequeat mutare - v v in - v x ;
animadverte in 49 quod pro ar^d in nonnullis strophis habetur D², i.e. v v - pro v - -, quae mendosa responsio fere unum est, quia responsio metrica stropharum est rigida.

Lyr 88.1
parqenei/a ai)/smata da-epitr
eu(/dousi d' o)re/wn korufai/ te kai\ fa/raggej hem + enh vel enh + 2tr [Gent 2m tr]
prw/one/j te kai\ xara/drai pher + enh vel hem[asclI]fem + diia^
fu=la/ t' e(rpe/t' o(/sa tre/fei me/laina gai=a pros + ityph
qh=re/j t' o)reskw/ioi kai\ ge/noj melissa=n enh + doc vel tri ia
kai\ knw/dal' e)n be/nqessi porfure/aj a(lo/j: pros + hem
eu(/dousi d' oi)wnw=n fu=la tanupteru/gwn.

Stesichorus
Poemata dactylis utuntur, sed adsunt quoque iambica-trochaica elementa, potissimum in fine periodi.
Anceps x ante seriem dactylicam biceps esse potest vel biceps/anceps: id est v v , - , v.
Thebaidis schema metricum:
str./ant.: D : x D - || D pe || D | x D - || D | x D : x - v - || D | ia pe |||
epod. D | x D | pe || 2tr || D : x D - || pe || D : x D - || - - - v - - |||
[cf P.J. Parsons, Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik 26 (1977) 7ss].
Primum biceps D-colon, si non est verbi finis, potest contrahi: - \vv - v v - .
Geryoneidis schema metrimum:
\vv 3da^ || \vv 7da^ || \vv 5da^ || \vv 14da^^ |||;
da^ = - x , da^^ = -;
e.g. \vv 6da^^ =
\vv ¹- v v ²- v v ³- v v ⁴- v v ⁵- v v ⁶- .
Numquam tria longa consecutiva habetur.
Resolutio non datur.

Ibycus
Apud Ibycum inveniuntur quoque asymmetrica cola, potissimum
` v v ` v v ` v ` (dod^d = ibyceum)
` v v ` v v ` v ` - (ar^d).
PMG 286. 1-6 = stropha:
5.1 h)=ri me\n ai(/ te Kudw/niai dod^d ||
2 mhli/dej a)rdo/menai r(oa=n dod^d ||
3 e)k potamw=n, i(/na Parqe/nwn dod^d ||
4 ka=poj a)kh/ratoj, ai(/ t' oi)nanqi/dej 4da alcm |
5 au)co/menai skieroi=sin u(f' e(/rnesin 4da alcm |
6 oi)nare/oij qale/qoisin: e)moi\ d' e)/roj 4da alcm |
7 ou)demi/an kata/koitoj w(/ran. ar^d 10sy alc |||.
Quarta periodus ka=poj -- w(/r\an est expansio trium praecedentium.

IBYCUS 1a.1-29
Schema strophae et antistrophae
= syzigies triadiches: str ant ep:
` v v ` v v ` v v ` v v = 4m da vel alcm
1. oi(\ k]ai\ Dardani/da Pria/moio me/g'
òikai dàrdanidà priamòiome ant.
2. a)/j]tu periklee\j o)/lbion h)na/ron
gàstuperìckleesòbionénaron
` v v ` v v ` | - - v v - v - x = hem + enh
)/Arg]oqen o)rnume/noi
àgrothenòrnumenòi
œ6Zh]no\j mega/loio boulai=j
zenòsmegalòiobùlais
- - v v - v v - -
ca]nqa=j (Ele/naj peri\ ei)/dei
xanthàselenàsperiéidei ep.
dh=]rin polu/umnon e)/x[o]ntej
derìnpoluùmnonechòntes
po/]lemon kata\ dakr[uo/]enta,
polemòncata dàcruoénta
Pe/r]gamon d' a)ne/[b]a talapei/rio[n a)/]ta
perga mòndanebà talapéirionàta
œ6xru]soe/qeiran d[i]a\Ku/prida.
chrùsoethéi ràndiakùprida
nu=]n de/ moi ou)/te ceinapa/tan P[a/ri]n !!]
nùndemòixeinàpatànparin str.
e)piqu/mion ou)/te tani/[sf]ur[on
éstepithùmionùtetanìsfuron
u(m]nh=n Kassa/ndran
ùmnenkàssandràn
œ6Pri]a/moio/ te pai/daj a)/llou[j
priamòiotepàidesàallus
Tro]i/aj q' u(yipu/loio a(lw/si[mo]n
tròiastùpsipulòioalòsimon ant.
a)=m]ar a)nw/numon: ou)dep?[ h(r]w/wn a)reta\n
àmaranònumonùdepeléusomai éroònaretàn
œ6u(p]era/fanon ou(/j te koi/la[i
uperàfanonùstekòilai
na=ej] polugo/mfoi e)leu/sa[n
nàespolugòmfoieléusan ep.
Troi/]ai kako/n, h(/rwaj e)s?q?[lou/j:
troiàcaconéroasésthlus
tw=n] me\n krei/wn )Agame/[mnwn
tonménkreiònagamémnon
a)=]rxe Pleisq[eni/]daj basil[eu\]j a)go\j a)ndrw=n
œ6 )Atre/oj e)s[qlou=] pa/ij e)k p?[atro/]j:
kai\ ta\ me\[n a)\n] Moi/sai sesof[ism]e/nai
eu)= (Elikwni/d[ej] e)mbai/en log?[ :
qnato\j d' ou)/ k[e]n a)nh\r
œ6diero\[j] ta\ e(/kasta ei)/poi
naw=n w([j Men]e/laoj a)p' Au)li/doj ant.
Ai)gai=on d[ia\ po/]nton a)p' )/Argeoj
h)lu/qo?[n !!!!!]n

Syncopatae clausulae
Interdum finis periodi habet tria longa, ut e.g. Alcmanes 174
a)/g' aut' e)j oi)=kon to\n Klehsi/ppw 2ia ^ia^ ||
quae pro iambico metro stant.

Cretici catalectici Alcmanis 58
)Afrodi/ta me\n ou)k e)/sti, ma/rgoj d' )/Erwj oi(=a pai/sdei,
àfrodì-tàmenùk-èstimàr-gòsderòs-òiapàis-pàidei
a)/kr' e)p' a)/nqh kabai/nwn, a(\ mh/ moi qi/ghij, tw= kupairi/skw.

Spondaei
Cantica libationum longis syllabis componuntur, ut in PMG 941:
spe/ndwmen tai=j Mn £m j paisi\n Mou/saij
kai\ tw=i Mousa/rxwi [tw=i] L tou=j ui(ei=.
Exclusio brevium generat effectus grandiloquii.
Decasyllabi PMG 698, ascripti sunt Terpandro:
1 a)mfi\ moi au)=tij a)/naxq' e(kathbo/lon a)eide/tw frh/n.
Zeu= pa/ntwn a)rx £, pa/ntwn (gh/twr,
2 Zeu= soi\ pe/mpw tau/t n u(/mnwn a)/rxan.
In PMG 1027c 'molossus' imperat:
w)= Zhno/j | kai\ Lh=daj | ka/llistoi | swth=rej,
item in E. Ion 125-7
w)= Pai £\n | w)= Pai £n, | eu)ai/wn eu)ai/wn | ei)/hj, w)= | L tou=j pai=.
Rhythmica interpretatio certa non est.

Anacreon
Anacreon, poeta Ionicus, aeolicis quoque colis utitur, ut in PMG 358. 1-4:
sfai/rhi dhu)=te/ me poiki/lhi gl |
ba/llwn xrusoko/mhj )/Erwj gl |
nh/ni poikilosamba/lwi gl |
sumpai/zein prokalei/tai. ph |||
Quattuor cola sunt in synapheia.
Libertas Aeolicae basis coarctatur, ut saltem alterutra syllaba sit longa, et saepius, ut hic, utraque.
Glyconica variatio ''gl - v v - x - v - invenitur cum gl^ (=ar: 385-6) et ith (387).
Cum choriambica expansione generat iambo-choriambicos versus
` v v ` ` v v ` x ` v ` x ` v ` ''gl^c ia
or ` v v ` ` v v ` ` v v ` x ` v ` ''gl^2c
Addito 2mia prosequitur a versu 388:
385 pri\n me\n e)/xwn berbe/rion, kalu/mmat' e)sfhkwme/na, ||
386 kai\ xuli/nouj a)straka/louj e)n w)si\ kai\ yilo\n peri\ | -
387 p'leurh=isi [de/rm'h)/iei] boo/j, |||
388 nh/pluton ei)/luma kakh=j a)spi/doj a)rtopwli/sin || -
389 ka)qelopo/rnoisin o(mile/wn o( ponhro\j 'Arte/mwn | - , - eo syn
390 ki/bdhlon eu(ri/skwn bi/on. |||
In forma catalectica et solutione longi initialis invenitur in 378:
` v v ` ` v v ` ` v / x ` ` v ` v ` - ''glc ia^ | ar^2c
378 a/nape/tomai dh/ pro/j )/Olumpon pteru/gessi kou/fhij
379 dia/ to/n )/Erwt': ou/ ga/r e/moi/ [ - v ] qe/lei sunhba=n.
Antiquissimum exemplum est resolutionis in sequentia - v v.
Anacreontis ionici cum anaclastica variatione vv ` v ` v ` - uniuntur in synapheia, ut e.g. PMG 395. 1-6:
polioi\ me\n h(=min h)/dh | kro/tafoi, ka/rh te leuko/n, |
xari/essa d'ou/ke/t' h(/bh | pa/ra, ghrale/_oi d'o)do/ntej, |
glukerou= d'ou)ke/ti pollo\j | bio/tou xro/noj le/leiptai. |||
Variatio penultimi membri v v - - v v - - denotat vultum strophae, qui iteratur perfecte in ceteris strophis carminis.
Relatio ionici et aeolici carminis declaratur a versu 346 fr. 1, qui est aeolicus si dividitur
- v v - v - v - ''gl
- v v - v - v - ''gl
- v v - - v v - v - - ||| ar^c
apparet 2mio cum syllaba extra in primo membro et hypercatalexi in tertio si dividitur, addita syllaba in fine primi et secundi membri:
- v v - v - v - - |
v v - v - v - - |
v v - - v v - v - - |||,

Huiusmodi divisio invenitur in skoliis [PMG 884-908], quae carmina sunt canenda post prandium nulla peculiari forma sed eadem melodia.
S. 898-901 habent idem schema:
` v v ` v ` v `( - : v : v ` v ` || ''gl °dod ||
` v v - v - v -( - | v v - v v - v - ||| ''gl ° dod^d |||
Circiter duodecim habent schema:
o o - v v - v - v - - || gl ia^ ||
o o - v v - v - v - - || gl ia^ ||
v v - v - - v v - ||
- v v - v -( - : v v - v - ||| dod ° dod |||,
Tertius versus non habet nomen.

Anakreontika
3 gounou=mai/ s' e)lafhbo/le
canqh\ pai= Dio\j a)gri/wn
de/spoin' )/Artemi qhrw=n:
h(/ kou nu=n e)pi\Lhqai/ou
di/nhisi qrasukardi/wn
a)ndrw=n e)skatora=ij po/lin
xai/rous', ou) ga\r a)nhme/rouj
poimai/neij polih/taj.
4 ou(=toj dhu)=t' )Ihlusi/ouj
ti/llei tou\j kuana/spidaj.
6 sina/mwroi polemi/zousi qurwrw=i
7 Megisth=j d' o( filo/frwn de/ka dh\ mh=nej e)pei/ te
stefanou=tai/ te lu/gwi kai\ tru/ga pi/nei melihde/a.
8 muqih=tai
d' a)na\ nh=son w)= Megisth=
die/pousin i(ro\n a)/stu.

HOME PAGE

Scrivi